Staking is een belangrijk wapen voor werknemers in het overleg over de collectieve arbeidsvoorwaarden. Het is daarom als een sociaal grondrecht vastgelegd in artikel 6 lid 4 van het Europees Sociaal Handvest.

Teneinde te voorkomen dat dit recht door werkgevers wordt geneutraliseerd door werkwilligen het werk van de stakers te laten doen, is in artikel 10 van de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs het verbod opgenomen arbeidskrachten ter beschikking te stellen voor het verrichten van werkzaamheden in een onderneming waar een werkstaking, uitsluiting of bedrijfsbezetting heerst.

Op 19 juli 2019 heeft de Hoge Raad in het arrest met nummer ECLI:NL:HR:2019:1245 een uitspraak gedaan over de vraag of dit onderkruipersverbod alleen geldt voor het niet mogen inzetten van externe krachten, of dat het bij een internationaal opererend bedrijf ook geldt voor de inzet van eigen personeel uit het buitenland.

In 2016 riep de Vereniging Nederlandse Verkeersvliegers een staking uit bij EasyJet voor piloten die hun basis in Amsterdam hebben. EasyJet reageerde door piloten van andere vliegbases in te zetten.

Volgens de Hoge Raad mag dit. Het onderkruipersverbod betekent niet dat eigen personeel (ook) niet kan worden ingezet voor het verrichten van het werk van de stakers.